نتایج مطالعه جدید محققان چینی و آلمانی نشان می دهد؛
مجرد ماندن خطر مرگ را افزایش می دهد!
به گزارش لینک بگیر تعدادی از پژوهشگران آلمانی و چینی در مطالعات جداگانه اظهار کرده اند که ˮتجردˮ خطر مرگ افراد را افزایش می دهد!
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا، آیا زندگی مجردی می تواند خطر مبتلا شدن به سرطان را افزایش دهد؟ نتایج مطالعه جدید محققان "اولین بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی آن هوئی" (First Affiliated Hospital of Anhui Medical University) چین نشان داده است که افراد مجرد در معرض خطر بیشتری برای مرگ بر اثر مبتلا شدن به سرطان معده قرار دارند و برعکس، بیمارانی که همسر دارند بیشتر احتمال دارد که تشخیص زودهنگام سرطان را دریافت نمایند و این امر به شواهدی در خصوص اینکه داشتن همسر از افراد در مقابل مرگ زودرس محافظت می کند، می افزاید.
نویسندگان این مطالعه می گویند مجرد بودن باید یکی از عواملی باشد که پزشکان برای تعیین مدت زمان زندگی بیماران باید از آن آگاه باشند.
به قول محققان وقتی نوبت به بررسی میزان بقای افراد مبتلا به سرطان می شود، افراد متاهل بهترین پیش آگهی را در مورد بقای سرطان دارند و افراد مجرد و افراد جدا شده از همسرشان هم به ترتیب پس از آنها قرار دارند.
پروفسور "امان زو" (Aman Xu) از محققان این مطالعه در اینباره اظهار داشت: افراد متاهل از نظر مالی وضعیت بهتری دارند. آنها امکان دارد از دلگرمی عاطفی هم بهره مند شوند.
سرطان معده سومین علت مرگ ناشی از سرطان در جهان است. فقط در ایالات متحده سالانه جان حدود ۱۱ هزار نفر را می گیرد.
پروفسور "زو" و همکارانش در این مطالعه ۳۶۴۷ فرد مبتلا به این سرطان در ایالات متحده را که تومور هنوز به سایر اندام های آنها گسترش نیافته بود، مورد تحلیل و بررسی قرار دادند. بیماری هر بیمار بین سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ تشخیص داده شده بود.
افرادی که متاهل بودند با میزان ۷۲ درصد، بیشترین شانس زنده ماندن را داشتند. به صورت کلی، زنان با شانس بقای ۷۶ درصد بهتر از مردان با شانس بقای ۶۹ درصد بودند. از طرفی، شانس بقا در میان مردان بیوه (۵۱ درصد) و زنان بیوه (۶۱ درصد) بود. زنان در سرتاسر جهان بهتر از مردان بودند و شانس بقای زنان مطلقه هم از مردان مطلقه بیشتر بود.
یافته های این مطالعه در مجله "Investigative Medicine " انتشار یافته است. پزشکان هم پدیده مشابهی را برای بیماران مبتلا به سرطان کبد و ریه شناسایی کرده اند. این یافته ها از یک مدل ریاضی به نام "نوموگرام" (nomogram) به دست آمده است. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به ۲۷۱۹ مربی (trainers) برای ترسیم آن و ۹۲۸ آزمایش کننده (testers) تقسیم شدند.
پروفسور "زو" تصریح کرد که چشم انداز بقا برای زنان بهتر از مردان بود. تحلیل و بررسی بیشتر نشان داد که سن در هنگام تشخیص، یافته های مولکولی، مرحله، جراحی و اندازه تومور هم عامل های پیش آگهی مستقلی هستند. محققان از این داده ها برای ساختن یک نوموگرام برای پیشبینی میزان بقای سه ساله و پنج ساله استفاده کردند.
هر متغیر با عنایت به سهم خود از ۰ تا ۱۰۰ نمره گذاری شد. بیماران در معرض خطر کم یا زیاد عود بیماری یا مرگ قرار گرفتند. یک الگوریتم به صورت قابل اعتماد بقا را پیش بینی نمود. شاخص C (شاخص آماری توافق)، ۰.۷۹۱ بود. دانشمندان هر مقدار بیشتر از ۰.۷ را مناسب می دانند.
پروفسور "زو" می گوید اندازه تومور بزرگترین عامل موثر در خطر مرگ یا عود بیماری است. محققان افزودند که این امر حیرت انگیز نیست چونکه تومور بزرگتر تهاجمی تر است و تومورهایی که به سختی قابل مشاهده هستند، کندتر رشد می کنند.
نویسندگان مطالعه اعلام کردند که وضعیت تاهل هم تأثیر متوسطی بر بقا دارد. افراد متاهل بهترین پیش آگهی سرطان را داشتند و بعد از آن افراد مجرد قرار داشتند. پیش آگهی برای کسانی که طلاق گرفته بودند بسیار پایین بود.
چرا مردان در معرض خطر بیشتری هستند؟
تفاوت های جنسی مشاهده شده امکان دارد منعکس کننده تفاوت های ژنتیکی یا رفتاری مانند رژیم غذایی و سبک زندگی باشد که محققان در این مطالعه به بررسی آن نپرداخته اند.
پروفسور "زو" در یک بیانیه اظهار داشت: همه بیمارانی که در مراحل اولیه سرطان معده تشخیص داده می شوند، می توانند بعد از دریافت درمان مربوطه، از نوموگرام ما برای ارزیابی خطر پیش آگهی خود استفاده کنند. برای بیماران پرخطر، دفعات بررسی و زمان پیگیری باید افزایش یابد. خود بیماران باید توجه بیشتری به نوسانات علایم و بهبود سبک زندگی خود داشته باشند.
محققان در آخر افزودند که کمک و مراقبت اجتماعی بیشتری باید برای افراد بیوه یا مجردی که مبتلا به سرطان تشخیص داده می شوند، در دسترس باشد.
رابطه ازدواج نکردن و احتمال مرگ بدلیل نارسایی قلبی
در یک مطالعه دیگر محققان مرکز جامع نارسایی قلبی در بیمارستان دانشگاه "وورتسبورگ" آلمان اعلام نمودند ازدواج نکردن ۵۸ درصد بیشتر احتمال مرگ بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را زیاد می کند.
بر مبنای مطالعه ای که اخیراً در نشست علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) عرضه شد، محققان گفتند بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مجرد نسبت به همتایان متاهل خود اعتماد به نفس کمتری در مدیریت بیماری خود دارند و از نظر اجتماعی محدودتر هستند.
دکتر فابیان کرواگن (Fabian Kerwagen)، نویسنده این مطالعه از مرکز جامع نارسایی قلبی در بیمارستان دانشگاه "وورتسبورگ" آلمان اظهار داشت: حمایت اجتماعی به افراد کمک می نماید تا شرایط طولانی مدت را مدیریت کنند. همسران امکان دارد به شریک خود در مصرف بموقع دارو کمک کنند، او را تشویق کنند و به ایجاد رفتارهای سالم تر کمک کنند که همه اینها می تواند بر طول عمر تأثیر بگذارد. در این مطالعه، بیماران مجرد تعاملات اجتماعی کمتری نسبت به بیماران متاهل نشان دادند و اعتماد به نفس لازم برای مدیریت نارسایی قلبی خویش را نداشتند. ما درحال بررسی هستیم که آیا این عوامل می توانند تا حدی ارتباط با بقا را توضیح دهند یا خیر.
تحقیقات قبلی نشان داده است که مجرد بودن پیش آگهی بدتری را هم در جمعیت عمومی و هم در افراد مبتلا به بیماری سُرخرگ کرونری بوجود می آورد. محققان در مطالعه نارسایی قلبی شبکه بین رشته ای گسترده (E-INH) اهمیت پیشبینی کننده بودن وضعیت تاهل را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بررسی کردند.
تحقیق E-INH شامل ۱۰۲۲ بیمار بود که به علت نارسایی قلبی بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ در بیمارستان بستری شدند. از ۱۰۰۸ بیمار که اطلاعات وضعیت تاهل را عرضه کردند، ۶۳۳ نفر (۶۳درصد) متاهل و ۳۷۵ نفر (۳۷درصد) مجرد و ۱۹۵ نفر بیوه بودند.۹۶ نفر هم هیچگاه ازدواج نکرده بودند و ۸۴ فرد هم از هم جدا شده و یا طلاق گرفته بودند.
در ابتدا، کیفیت زندگی، محدودیت های اجتماعی و خودکارآمدی این افراد با استفاده از پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی (پرسشنامه ای که به صورت خاص برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی طراحی شده بود) اندازه گیری شد. محدودیت اجتماعی به میزانی اشاره دارد که علایم نارسایی قلبی بر توانایی بیماران در تعامل اجتماعی مانند دنبال کردن سرگرمی ها و فعالیتهای تفریحی یا ملاقات با دوستان و خانواده تأثیر می گذارد. خودکارآمدی هم درک بیماران از توانایی آنها برای پیشگیری از تشدید نارسایی قلبی و مدیریت عوارض را توصیف می کند. برسی خلق افسرده هم با استفاده از پرسشنامه سلامت بیمار (PHQ-۹) ارزیابی شد.
هیچ تفاوتی بین بیماران متاهل و مجرد از نظر کیفیت کلی زندگی یا خلق افسرده وجود نداشت. با این وجود، گروه مجردان در مقایسه با گروه متاهل ها امتیاز پایینی را در محدودیت های اجتماعی و خودکارآمدی کسب کردند.
طی ۱۰ سال پیگیری، ۶۷۹ نفر (۶۷درصد) از بیماران فوت کردند. مجرد بودن در مقابل متاهل بودن با خطرات بالاتری در مرگ به هر علتی و مرگ ناشی از مشکلات قلبی عروقی مرتبط بود. بیماران بیوه بالاترین خطر مرگ و میر را با نسبت خطر ۱.۷۰ و ۲.۲۲ برای مرگ به همه علل و مرگ ناشی از مشکلات قلبی عروقی در مقایسه با گروه متاهل ها داشتند.
دکتر "کرواگن" در همین رابطه اظهار داشت: ارتباط بین ازدواج و طول عمر نشان دهنده اهمیت حمایت اجتماعی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است و این موضوعی است که در طول همه گیری با فاصله گذاری اجتماعی هم بیشتر شده است. متخصصان بهداشت باید در نظر داشته باشند که از بیماران در مورد وضعیت تاهل و گروه اجتماعی سؤال کنند.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب