كشف كلید شیمیایی مبتلاشدن به آلزایمر!
لینک بگیر: پژوهشگران ژاپنی در بررسی جدید خود دریافتند که خاصیت شیمیایی مربوط به یک پروتئین مهم می تواند کلید مبتلاشدن به آلزایمر باشد.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، پژوهشگران "دانشگاه متروپولیتن توکیو"(TMU) دریافته اند که خاصیت شیمیایی خاص مربوط به یک پروتئین کلیدی موسوم به پروتئین "تاو"(Tau) ممکنست به تجمع آن در مغز منجر شود و بروز بیماری هایی مانند آلزایمر را به همراه داشته باشد. آنها در بررسی جدید خود دریافتند که پیوندهای دی سولفید روی آمینواسیدهای خاص، به تثبیت پروتئین تاو و تجمع آن منجر می شود. این تاثیر با افزایش استرس اکسیداتیو بدتر می شود. شناسایی اهداف شیمیایی که تجمع پروتئین تاو را به همراه دارند، می تواند به موفقیت درمان کمک نماید.
پروتئین تاو، کلید عملکرد سالم سلول های بیولوژیکی است. این پروتئین، به تشکیل و تثبیت "ریزلوله ها" یا "میکروتوبول ها"(Microtubules) کمک می نماید که رشته های نازکی هستند که به سلول ها کمک می کنند تا از نظر ساختاری محکم باشند و راه هایی را برای رفت و آمد مولکول ها میان اندامک ها عرضه کنند.
با این وجود، اگر میکروتوبول ها به درستی تشکیل نشوند، انباشته می شوند و توده های چسبنده ای را ایجاد می کنند. این انباشتگی، شلیک نورون ها را در مغز متوقف می کند و طیف گسترده ای از بیماریهای عصبی موسوم به "تائوپاتی" (Tauopathy) را پدید می آورد که آلزایمر یکی از آنها است. این مساله مهمست که دانشمندان بتوانند کلید تبدیل پروتئین تاو از یک بخش ضروری عملکرد سلول به یک بخش دارای لطمه شناسی کشنده را کشف کنند.
این گروه پژوهشی به سرپرستی "کانای آندو"(Kanae Ando)، استادیار دانشگاه متروپولیتن توکیو، از ارگانیسم هایی مانند "مگس های سرکه" "Drosophila" استفاده کردند تا نشان دهند که خاصیت های خاص پروتئین تاو چگونه به توقف کامل کار آن می انجامند. مگس های سرکه را می توان از نظر ژنتیکی تغییر داد تا پروتئین مشابه تاو را بیان کنند. پژوهشگران با اصلاح سیستماتیک بخش هایی از ژن رمزگذار پروتئین تاو تلاش نموده اند تا نشان دهند که خاصیت های خاص پروتئین های تاو جهش یافته چگونه بر رفتار آنها تاثیر می گذارد.
پژوهشگران در تازه ترین پروژه خود دریافتند که تغییر بقایای آمینواسید در پروتئین موسوم به "سیستئین"(Cysteine) در دو محل متفاوت موسوم به "C291" و "C322"، اثر قابل توجهی بر مقدار پروتئین تاو و میزان سمی بودن آن دارد.
هنگامی که سلول ها در محیطی با سطح بالایی از اکسیژن فعال قرار گرفتند، تجمع پروتئین تاو بدتر شد برای اینکه گروه های "تیول"(Thiol) روی سیستئین ها اکسید می شوند تا پیوندهای دی سولفید را تشکیل دهند. محیط های بیوشیمیایی با استرس اکسیداتیو بالا، مشابه محیط هایی هستند که در بیماران مبتلا به تائوپاتی دیده می شوند. بیان مشترک آنتی اکسیدان ها برای مقابله با این اثر، به فرآیندهای طبیعی کمک می نماید تا پروتئین تاو را پاکسازی کنند؛ در نتیجه سطح پروتئین تاو بصورت شایان توجهی کاهش پیدا می کند.
پژوهشگران امیدوارند که آگاهی از گروه های شیمیایی مسئول مسمومیت پروتئین تاو، به ارائه درمان های جدیدی بیانجامد که تجمع پروتئین تاو را کم می کنند یا از آن پیشگیری می کنند. این درمان ها می توانند به افرادی که از بیماریهای تائوپاتی رنج می برند، کمک کنند.
این پژوهش، در مجله "Human Molecular Genetics" به چاپ رسید.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب