با كمك محقق ایرانی صورت گرفت؛
ردیابی علایم پاركینسون با كمك الگوریتمی نوین
لینک بگیر: بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که بر سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز که حرکت را کنترل می کنند، تاثیر می گذارد و سبب لرزش، دشواری در راه رفتن و سایر مشکلات حرکتی می شود. با پیشرفت این بیماری افراد ممکنست در راه رفتن و صحبت به مشکل بربخورند.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، برای ارزیابی شدت علایم، پزشکان برخی آزمایشات مانند آزمایش هایی که سرعت راه رفتن را اندازه گیری می کنند، انجام می دهد. این آزمایشات معمولاً هر چند ماه یک دفعه در کلینیک انجام می شوند.
معمولاً نحوه راه رفتن ششمین علامت حیاتیست و با امید به زندگی نیز ارتباط دارد. بعنوان مثال، اگر بیماران سریعتر راه بروند، می توانند انتظار عمر طولانی تری داشته باشند.
در این مطالعه جدید دانشمندان مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان با کمک پژوهشگر ایرانی "آرش عطرسایی" تعیین کردند که چگونه سرعت حرکت در بیماری پارکینسون تحت تأثیر قرار می گیرد. در این مطالعه، پژوهشگران ۲۷ بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون را مورد بررسی قرار دادند.
سپس یک سنسور در کف پای آنها گذاشتند که سرعت راه رفتن آنها را ثبت می کرد. طی ارزیابی بالینی، از این بیماران خواسته شد که دو نوع آزمایش راه رفتن انجام دهند. در یک آزمایش افراد می بایست ۲۰ متر در یک خط مستقیم راه بروند. در آزمایشی دیگر از آنها خواسته شد تا پنج بار در یک محیط دایره شکل راه بروند.
این آزمایشات در دو نوبت یعنی هنگامیکه بیماران برای کاهش مشکلات حرکتی دارو مصرف می کردند و زمانیکه مصرف دارو را متوقف می کردند، انجام شد. دانشمندان بر طبق داده های سنسورهای مذکور، میزان متوسط و بیشترین سرعت راه رفتن را برای هر فرد محاسبه کردند.
آرش عطرسایی، نویسنده ارشد مطالعه دراین زمینه اظهار داشت: کارهای روزانه می توانند اطلاعات بیشتری به ما بدهند و به ما بگویند که در زندگی واقعی چه اتفاقی می افتد، بدین سبب ما از بیماران خواستیم که به خانه بروند و برای یک روز سنسور را بپوشند. سپس با بهره گیری از الگوریتم های معتبری که داده های حرکتی حسگرها را تجزیه و تحلیل می کنند سرعت راه رفتن بیماران را بصورت شبانه روزی و به روشی عینی کنترل کردیم.
بطور متوسط، مشخص شد که سرعت راه رفتن بیماران در خانه و کلینیک یکسان است. این تجزیه و تحلیل همین طور نشان داد که افراد تمایل دارند در مراحل کوتاه پیاده روی، کندتر حرکت کنند.
در ضمن کارهای روزمره تعدادی از بیماران حتی سریعتر از حداکثر سرعتی که در کلینیک راه می رفتند حرکت کردند. این عمل که "قدم های استثنایی" نامیده می شود و معمولاً بین ۳۰ دقیقه تا سه ساعت بعد از مصرف داروهای آنها اتفاق می افتد.
عطرسایی در آخر اضافه کرد: یافته ها نشان می دهند که نظارت بر سرعت راه رفتن در طول کارهای روزانه با بهره گیری از فناوری پوشیدنی می تواند به پزشکان کمک نماید تا بسته به علایم حرکتی بیماران، دوزهای دارو مناسبی را تجویز کنند. علاوه بر این حسگرها و الگوریتم ها به پزشکان امکان می دهد تا بیماران را ازراه دور کنترل کنند که این امر می تواند به محافظت از افراد لطمه پذیر در شرایطی مانند بیماری همه گیر کرونا کمک نماید.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب