پژوهشگران ژاپنی ارائه می دهند
چاره جدیدی برای پاك كردن خاطرات صدمه روحی
به گزارش لینك بگیر پژوهشگران ژاپنی در بررسی خود دریافتند كه شاید بتوان با كمك برخی عوامل محیطی و مكانیسم های مولكولی، چاره جدیدی برای پاك كردن خاطرات مربوط به صدمه روحی عرضه داد.
به گزارش لینك بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، دانشمندان "دانشگاه متروپولیتن توكیو"(TMU) در بررسی جدیدی دریافته اند كه اگر گروهی از مگس ها معروف به "مگس سركه"(Drosophila) بعد از یك رخداد صدمه زا در تاریكی نگه داشته شوند، حافظه بلندمدت مربوط به آن رخداد را از دست می دهند. آنها دریافتند كه قرار گرفتن در معرض نور محیطی می تواند نقش مهمی در نگهداری حافظه بلندمدت داشته باشد.
این گروه پژوهشی در بررسی خود، مكانیسم مولكولی خاصی را كشف كردند كه در این مورد نقش دارد. پاك كردن حافظه بلندمدت، كار دشواری است؛ در نتیجه این پژوهش می تواند به ابداع راه های درمانی جدیدی برای كسانی كه از صدمه بعد از حادثه رنج می برند، منجر شود و حتی به پاك كردن خاطرات صدمه زایی كه تهدیدی به منظور زندگی به شمار می روند، كمك نماید.
به یاد آوردن همه اتفاقاتی كه طی روز رخ داده اند، كار دشواری است اما یك رخداد شوكه كننده شاید در حافظه بلندمدت كه محل تولید پروتئین های جدید و اصلاح مدارهای عصبی مغز هستند، ثبت گردد.
چنین خاطراتی، اثر مخربی بر فرد دارند و شاید به "اختلال استرسی بعد از صدمه روانی"(PTSD) منجر شوند. نگه داشتن حافظه، مبحث بی اهمیتی نیست. برای حفظ تغییرات، محافظت در مقابل تنظیم سلولی مجدد و بازسازی یك ارگانیسم زنده، به نگهداری فعال نیاز است. به رغم اهمیت درك نحوه كاركرد حافظه در مغز، مكانیسمی كه این تغییرات به واسطه آن رخ می دهند، هنوز درك نشده و هم اكنون مبحث مهمی برای علوم اعصاب به حساب می آید.
در این مورد مشخص است كه چرخه روز و شب، نقش مهمی در تنظیم فیزیولوژی بدن همچون ضربان قلب، حوصله و شناخت دارد اما باید دید كه تأثیر آن بر حافظه كوتاه مدت چگونه است.
این گروه پژوهشی به سرپرستی پروفسور "تاكااومی ساكای"(Takaomi Sakai)، استاد دانشگاه متروپولیتن توكیو در این پژوهش، تأثیر نور را بر حافظه مگس سركه مورد بررسی قرار دادند. آنها مگس های نر را در كنار مگس های ماده ای قرار دادند كه اخیرا جفت گیری كرده بودند.
این بررسی نشان داد مگس های ماده ای كه جفت گیری كرده بودند، برای مگس های نر، غیرقابل قبول به شمار می روند و به مگس های نری كه در جفت گیری ناكام می مانند، استرس وارد می كنند. مگس های نر بعد از ثبت این تجربه در حافظه بلندمدت، دیگر اظهار علاقه ای به مگس های ماده نشان ندادند و حتی هنگامی كه مگس های ماده كه جفت گیری نكرده بودند، در اطراف آنها قرار گرفتند، همین واكنش را داشتند.
هنگامی كه پژوهشگران، این مگس های نر را به مدت دو روز یا بیشتر در تاریكی نگه داشتند، علاقه ای به جفت گیری در آنها ندیدند اما مگس هایی كه در چرخه عادی روز و شب قرار داشتند، این تمایل را نشان دادند. نتایج این پژوهش نشان داده است كه نور محیط می تواند به نحوی به حفظ حافظه بلندمدت كمك نماید.
این نتایج، تحت تأثیر كمبود خواب نبود چونكه مگس های چرخه روزانه، كمی از خواب محروم می شدند تا شرایط آنها با مگس هایی كه در تاریكی بودند، مطابقت داشته باشد و نتایج بررسی را تحت تأثیر قرار ندهد.
پژوهشگران در این بررسی، بر پروتئینی در مغز تمركز كردند كه بیان آن، در واكنش به نور صورت می گیرد. آنها مكانیسم مولكولی خاصی را هم شناسایی نمودند كه نور به واسطه آن، بر نگهداری حافظه تأثیر می گذارد.
فراموش كردن تجربیات مربوط به یك آسیب، بسیار دشوار است و تأثیر شدیدی بر كیفیت زندگی قربانی دارد اما یافته های این پژوهش نشان می دهند كه این خاطرات به صورت قابل توجهی تحت تأثیر عوامل محیطی ارگانیسم های زنده قرار دارند. نتایج این بررسی، امكان عرضه درمان های جدیدی را برای قربانیان صدمه فراهم می آورد و شاید حتی بتواند خاطراتی كه آنها را از زندگی عادی بازمی دارند، از بین ببرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب