امكان آغاز آزمایش های بالینی تراشه های مغزی طی ۶ ماه آینده
میمون نورالینک با قدرت ذهنش تایپ می کند
به گزارش لینک بگیر، شرکت نورالینک که در زمینه ی نورون های عصبی فعالیت دارد از دستاورد جدید خود رونمایی کرده و خبر از آغاز آزمایش های بالینی در انسان ها طی شش ماه آینده داده است.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ایلان ماسک در تلاش است تا با استفاده از رابط های مغزی به افراد فلج در کسب توانایی مجدد برای حرکت کمک نماید.
شرکت نورالینک(Neuralink) درحال برگزاری رویدادی است که ایلان ماسک بعنوان مدیرعامل شرکتهای بزرگ تسلا، اسپیس ایکس، توییتر و البته نورالینک آنرا «نمایش بده و بگو» نامیده است.
اصول اولیه نورالینک ثبت پتانسیل های عمل نورون ها در مغز است. این کار با قرار دادن یک الکترود نزدیک به سیناپس دو نورون در مغز و ضبط تکانه ی الکتریکی آن صورت می گیرد.
موسسه ملی بهداشت تشخیص داده که این روش سبب صدمه عصبی نمی شود و همینطور به بیمار صدمه ای نمی رساند. نام فنی آن تحریک عمقی مغز(Deep Brain Stimulation) است.
نورالینک روی یک پروژه جاه طلبانه کار می کند تا به افراد فلج اجازه دهد باردیگر حرکت کنند. این پروژه مراکز حرکتی مغز را که در آن فعالیت سیناپسی متوقف شده است را از راه کامپیوتر تحریک می کند.
نشان بده و بگو(Show and tell)
رویداد نورالینک با نمایش آهسته ی مجموعه ای از کلمات شروع شد که حرف به حرف تایپ می شدند تا عبارت «به نمایش بده و بگو خوش آمدید» ظاهر شود.
این متن بوسیله ی یک میمون نوشته شد که با استفاده از قدرت مغزش روی نمایشگر کامپیوتر تایپ می کرد. در واقع، آن میمون کامپیوتر را طی مجموعه ای از رفتارهای یادگیری پیچیده کنترل می کند. کارکنان نورالینک توضیح دادند که چگونه میمون را آموزش داده اند تا به اعداد و حروف روی نمایشگر واکنش نشان دهد. پاداش دادن به میمون برای ردیابی حروف و اعداد و سپس استفاده از آنها برای نوشتن اعداد و کلمات پیچیده تر و در نهایت تولید یک جمله کاری است که آنها انجام داده اند.
میمون درحال تایپ کردن نیست، او به حروف موجود در کلمات فکر می کند. ایمپلنت قرار گرفته در مغز او فعالیت عصبی را به روشی منظم ترجمه می کند. میمون از راه فکر کردن به حروف و ظاهر شدن آنها، کنترل صفحه را یاد می گیرد.
این سازماندهی های پیچیده از عملکردهای عصبی از راه الکترودهای کاشته شده در مغز میمون به کار گرفته می شوند. این الکترودها رشته های نازک بلندی از الیاف فلزی هستند. ضخامت آنها بین پنج تا ۵۰ میکرون است که از موی انسان هم نازک تر است. آنها به قدری سبک هستند که اگر به هوا پرتاب شوند، در هوا شناور می شوند و به قدری ضعیف هستند که نمی توانند یک تار مو را حرکت دهند.
الکترودها فعالیت نورون ها را ضبط می کنند، سیگنال ها از نورون ها آزاد می شوند، توسط تراشه در کامپیوتر ثبت می شوند، سپس ترسیم، سازماندهی و بازتولید می شوند.
مسیر درک مغز توسط یکی از مهندسان نورالینک توصیف شد. او آنرا به یک نوار بلند یک مایلی(۱.۶ کیلومتر) تشبیه کرد که نمایانگر تمام فعالیتهایی است که مغز می تواند انجام دهد و ما انسان ها تنها می توانیم چند اینچ اول(هر اینچ معادل ۲.۵ سانتی متر) را درک نماییم.
آنها طرح هایی در مورد ساخت یک سیستم ایمپلنت عرضه کردند که می تواند ۱۰ هزار الکترود در هر رشته داشته باشد. رباتی که حالا الکترودها را در بدن افراد قرار می دهد، یک ربات جراحی است. جراح مغز و اعصاب بیمار را آماده می کند، سپس ربات ایمپلنت ها را در مغز قرار می دهد، چونکه رشته های الکترودها بسیار ظریف هستند و نمی توان آنها را با دست نگه داشت.
ایلان ماسک همینطور اعلام نموده که انتظار دارد تراشه بی سیم شرکت نورالینک آزمایش های بالینی انسانی را طی شش ماه آینده آغاز کند.
ماسک در این مورد توضیح داد: ما می خواهیم با دقت بسیار بالا از کارایی دستگاه اطمینان حاصل نماییم قبل از آن که دستگاه را در بدن انسان ها قرار دهیم.
وی ادامه داد: پیشرفت در آغاز، بخصوص در انسان ها شاید بشدت کند به نظر برسد اما ما هر کاری می نماییم تا آنرا به صورت موازی در مقیاس بالا فراهم نماییم.
ماسک ادامه داد که دو کاربرد اولیه نورالینک در انسان ها بازگرداندن بینایی و فعال کردن حرکات عضلانی در افرادی است که قادر به انجام این فعالیت ها نیستند. ما معتقدیم می توانیم بینایی کسی را که از بدو تولد هم نابینا بوده است، بازیابی نماییم.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب