جنگل های باران خیز استوایی در پی انقراض دایناسورها به وجود آمده اند!
نتایج یک پژوهش جدید نشان داده است که همان چیزی که سبب از بین رفتن دایناسورها شد، ممکنست سبب ایجاد جنگل های باران خیز استوایی نیز شده باشد.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، جنگل های باران خیز استوایی یا جنگل های بارانی حاره ای جنگل های سرسبز و غنی از حیات و تنوع زیستی هستند. حالا یک مطالعه جدید نشان داده است که این جنگل های زیبا ممکنست از برخورد بزرگی که موجب کشته شدن دایناسورها شده، نشات گرفته باشند.
پژوهشگران این تحقیق می نویسند: منشاء جنگل های بارانی امروزی را می توان در نتایج برخورد آذرگوی بسیار درخشان در انتهای دوره کرتاسه جستجو کرد.
"آذرگوی"(Fireball) شهابی را گویند که از شهاب های عادی درخشنده تر است. اتحادیه بین المللی اخترشناسی آنرا اینطور تعریف می کند که از هر سیاره ای درخشش بیشتری دارد یعنی از ناهید درخشان تر است. آذرگوی ها چگالی کمی دارند و هنگام برخورد با جو زمین، سرعتی بین ۱۱ تا ۷۲ کیلومتر در ثانیه دارند.
آذرگوی های نورانی گاهی چنان منفجر می شوند که چیزی از آنها باقی نمی ماند و آنها را "بولید"(Bolide) می نامند. البته اتحادیه بین المللی اخترشناسی تعریفی رسمی برای بولید ارائه نکرده است و آنرا عموماً با آذرگوی مترادف در نظر می گیرد. اخترشناسان غالباً وقتی از واژه بولید استفاده می نمایند که منظورشان آذرگویی بسیار درخشان باشد و خیلی فوری منفجر شود.
جنگل باران خیز استوایی یا جنگل بارانی حارّه ای نوعی زیست بوم جنگلی بر روی زمین است و غنی ترین تنوع جانوری را دارد که در مناطق نزدیک به استوا با میزان بارندگی زیاد پیدا می شود. این مناطق همچون پیچیده ترین مناطق زیستی زمین از دیدگاه ساختار و تنوع زیستی هستند و تنها در نواحی بسیار باران خیز با گرمای مداوم در طول سال که شرایط بهینه برای رشد گیاهان هستند پدید می آیند.
جنگل های باران خیز استوایی را می توان در ۲۸ درجه شمالی و جنوبی استوا میان مدارهای رأس السرطان و رأس الجدی در آسیا، استرالیا، آفریقا در پایین صحرای بزرگ، آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی، و خیلی از جزایر اقیانوس آرام، اقیانوس هند و کارائیب یافت.
جنگل های بارانی استوایی بی نهایت از نظر سکونت موجودات زنده و بوم شناسی زمین مهم هستند. گیاهان جنگل های بارانی بیشتر اکسیژن زمین را تولید می کنند. این گیاهان همین طور برای مردم از خیلی جهات مهم هستند. خیلی از آنها در ساخت داروهای جدید که با بیماریها می جنگند مورد استفاده قرار می گیرند.
مناطق زیادی از جهان را جنگل های استوایی پوشانده اند. جاهایی مثل آمازون، سواحل شرقی برزیل در آمریکای جنوبی، کنگو در آفریقا و در آسیا، مانند شرق هند، فیلیپین و سواحل اندونزی و نواحی دورافتاده شرق آمریکای مرکزی را این نوع جنگل تشکیل داده است. به آب و هوای این مناطق، آب و هوای گرمسیری بارانی نیز می گویند. در این مناطق دمای هوا در تمام طول سال یکسان است و تمام ماه های سال هم باران بصورت همیشگی و مداوم می بارد. بیشتر جنگل های استوایی همانطور که از اسمشان معلوم است در دو طرف خط استوا قرار دارند.
پژوهشگران این مطالعه جدید با بهره گیری از گرده ها و برگ های فسیلی از کلمبیا بررسی کردند که چگونه برخورد سیارکی به عرض ۱۲ کیلومتر که ۶۶ میلیون سال پیش به زمین برخورد کرده، بر جنگل های استوایی آمریکای جنوبی تأثیر گذاشته است. آنچه آنها دریافتند این بود که نوع پوشش گیاهی حاکم بر این جنگل ها بعد از برخورد بطور قابل توجهی تغییر کرده است.
دکتر "مونیکا کاروالیو" از موسسه تحقیقات استوایی "اسمیتسونیان" در پاناما اظهار داشت: تیم ما بیش از ۵۰ هزار مورد فسیل گرده و بیش از ۶۰۰۰ فسیل برگ متعلق به قبل و پس از برخورد را بررسی کرد.
پیش از برخورد سیارک، گیاهان مخروطی در شبه جزیره یوکاتان در مکزیک رایج بودند، در صورتیکه حالا آنژیوسپرم ها یا گیاهان گل دار در این منطقه غالب هستند. علاوه بر این، درختان پیش از برخورد به شکل گسترده تر و پراکنده تری وجود داشتند و به نور خورشید اجازه می دادند به کف جنگل برسد، چیزی که در جنگل های انبوه امروزی وجود ندارد.
پژوهشگران برای توضیح این تفاوت ها به سه دلیل رسیدند. نخستین مورد این است که دایناسورها ممکنست با تغذیه کردن و له کردن گیاهان آنژیوسپرم که در سطوح پایین تر رشد می کردند، از توسعه جنگل ها جلوگیری می کردند. دوم این که خاکستر حاصل از برخورد می توانسته خاک ها را شکوفا کند و موجب گل دهی آنژیوسپرم ها شود و توضیح سوم این است که با انقراض گونه های درختان مخروطی فرصتی برای غلبه گیاهان گل دار به وجود آمده است.
این شرایط ممکنست بطور جداگانه یا همزمان با هم برای ایجاد جنگل های زیبای امروزی به وجود آمده باشد. با این وجود، چیزی که مشخص است این است که این تغییرات فوری نبوده اند و ۶ میلیون سال طول کشیده تا جنگل های باران خیز استوایی به شکل امروزی درآیند.
این مطالعه در مجله Science انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب