پژوهشگران ژاپنی:
مصرف قند كمتر به ترمیم عضله كمك می نماید
به گزارش لینک بگیر پژوهشگران ژاپنی در بررسی جدید خود دریافته اند که مصرف قند کمتر می تواند به ترمیم عضله کمک نماید.
به گزارش لینک بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، پژوهشگران "دانشگاه متروپولیتن توکیو"(Tokyo Metropolitan University) در بررسی جدیدی نشان داده اند سلول های ماهواره ای ماهیچه اسکلتی که نقش مهمی در ترمیم عضله دارند، در محیط کم گلوکز بهتر تکثیر می شوند.
این برخلاف دانش متعارف است که ادعا می کند هنگامی که قند بیشتری برای تأمین فعالیت سلول های پستانداران وجود دارد، سلول ها بهتر عمل می کنند. از آنجائیکه محیط دارای گلوکز خیلی کم، امکان تکثیر سلول های دیگر را فراهم نمی کند، شاید پژوهشگران بتوانند به کشت خالص سلول های ماهواره ای بپردازند که به صورت بالقوه می تواند یک بهبودی قابل توجه برای پژوهش های حوزه زیست پزشکی باشد.
عضلات سالم، بخش مهمی از زندگی سالم به شمار می روند. عضلات ما به خاطر ساییدگی و پارگی ناشی از استفاده روزانه، خویش را به صورت مداوم ترمیم می کنند تا در شرایط مطلوب قرار بگیرند. دانشمندان در سالهای اخیر تلاش کرده اند تا نحوه ترمیم عضله را در سطح سلولی درک کنند.
پژوهشگران دریافته اند که سلول های ماهواره ای ماهیچه اسکلتی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. آنها نوع خاصی از سلول های بنیادی به شمار می روند که بین دو لایه "سارکولما"(sarcolemma) و "تیغه پایه ای"(Basal lamina) قرار گرفته اند که سلول های میوفیبر را در فیبرهای عضلانی جداگانه می پوشاند.
هنگامیکه سلول های میوفیبر صدمه می بینند، سلول های ماهواره ای بیش از حد فعالیت می نمایند و تکثیر می شوند و نهایتا با سلول های میوفیبر ترکیب می شوند. این کار نه تنها به ترمیم صدمه کمک می نماید، بلکه به حفظ توده عضلانی هم می انجامد. درک این مورد که چگونه عضلات را به خاطر بیماری، کم تحرکی یا افزایش سن از دست می دهیم، به آگاهی در مورد مکانیسم های خاصی نیاز دارد که یک چالش مهم برای علم پزشکی به شمار می روند.
پژوهشگران دانشگاه متروپولیتن توکیو در این پروژه، به بررسی این مورد پرداخته اند که چگونه سلول های ماهواره ای ماهیچه اسکلتی در خارج از بدن تکثیر می شوند.
پژوهشگران با مشاهده سلول های تکثیر شده در پتری دیش که در محیط رشد قرار داشتند، متوجه شدند که مقادیر بالاتر گلوکز بر میزان رشد سلول ها تاثیر منفی دارد. این موضوع، برخلاف اطلاعات موجود است چونکه معمولا گلوکز، یک عامل مهم برای رشد سلول در نظر گرفته می شود. با این حال، پژوهشگران تایید نموده اند که سطح پایین گلوکز، به تولید سلول های بیشتری می انجامد که همه نشانگرهای بیوشیمیایی مورد نظر برای تکثیر سلول را دارا هستند.
پژوهشگران تاکید دارند که این مورد در مورد همه سلول ها صدق نمی کند اما آنها با موفقیت توانستند از آن استفاده کنند. آنها با پایین نگه داشتن سطح گلوکز توانستند شرایطی را به وجود بیاورند که سلول های ماهواره ای بتوانند تکثیر شوند اما سلول های دیگر امکان تکثیر نداشته باشند. این شرایط باعث می شود که کشت خالصی از سلول های ماهواره ای ماهیچه اسکلتی صورت بگیرد.
این یک پیش نیاز اصلی جهت بررسی سلول های ماهواره ای در زمینه های متعدد همچون داروهای احیاکننده است. بنابراین، آیا مقدار گلوکز در آزمایش اصلی آنها به شکلی درست بوده است؟
پژوهشگران برای رسیدن به سطح پایین تر گلوکز و پرورش سلول های ماهواره ای در محیط خالی از گلوکز، گلوکز اکسیداز را که یک آنزیم هضم کننده گلوکز است، اضافه کردند. به نظر می رسید که سلول ها به صورت شگفت آوری کاملا خوب عمل می کنند و به صورت طبیعی تکثیر می شوند. پژوهشگران نتیجه گرفتند که به نظر می آید این سلول های بنیادی ویژه، انرژی خویش را از یک منبع کاملا متفاوت دریافت می کنند. آنها تلاش دارند که این منبع انرژی را مشخص کنند.
پژوهشگران خاطرنشان کردند که سطح قند مورد استفاده در آزمایش های پیشین، با قندی که در بیماران دیابتی یافت می شود، مطابقت دارد. شاید همین موضوع، دلیل کاهش عضله ای باشد که در بیماران مبتلا به دیابت دیده می شود و شاید نتایج قابل توجهی برای حفظ سلامت عضلات در بلندمدت داشته باشد.
منبع: linkbegir.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب