استفاده از زهر عنكبوت در ساخت مسكن غیر اعتیادآور
به گزارش لینك بگیر محققان دانشگاه ˮكوئینزلندˮ موفق به استفاده از زهر عنكبوت ˮتارانتولاˮ در ساخت داروی تسكین دهنده درد غیراعتیاد آور شده اند.
به گزارش لینك بگیر به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، داروهای تسكین دهنده افیونی كه مشتقات تریاك(اپیوئید) هستند، نه تنها عوارض جانبی بالقوه مانند حالت تهوع و یبوست ایجاد می كنند، بلكه می توانند بسیار اعتیاد آور هم باشند.
ازاین رو دانشمندان استرالیایی حالا برای توسعه آنچه كه می تواند یك داروی بهتر و مفیدتر و كم خطرتر باشد، با استفاده از زهر عنكبوت تارانتولا یك مسكن غیر افیونی بوجود آورده اند.
مواد افیونی یا اپیوئید(Opioid) به مجموعه تركیبات شیمیایی طبیعی و صنعتی مسكن شبیه به مرفین گفته می شود كه در سیناپس گیرنده های عصبی اپیوئید را تحریك می كنند. عملكرد همگی آنها در بدن همانند كار انتقال دهنده های عصبی ضد درد(اندورفین ها) است كه از راه تاثیر بر سلسله اعصاب مركزی باعث تخفیف احساس درد در بدن می شوند.
این داروی جدید آزمایشگاهی تسكین دهنده درد توسط گروهی در دانشگاه كوئینزلند استرالیا به سرپرستی دكتر "كریستینا شرودر" ایجاد می شود.
این دارو حاوی یك پروتئین كوچك به نام "Huwentoxin-IV" است كه در زهر یك نوع عنكبوت تارانتولا معروف به عنكبوت پرنده چینی با نام علمی "Haplopelma schmidti" یافت می شود.
این عنكبوت، بومی جنوب چین و ویتنام است و بسیار تهاجمی تلقی می شود و زهر آن بسیار سمی است.
محققان پروتئین موجود در سم این رتیل را تغییر داده و توانایی موجود آن در پیوند با گیرنده های درد خاص در بدن را افزایش داده و در نتیجه توانستند احساس درد را در بدن مسدود كنند. از آنجائیكه داروی حاصل، بسیار قدرتمند و هدفمند است، مقدار نسبتاً كمی از آن برای تسكین دردهای مزمن مورد نیاز است و هر عوارض جانبی احتمالی را به حداقل می رساند.
علاوه بر این، آزمایشات انجام شده بر روی موش های آزمایشگاهی نشان داده است كه این دارو ضمن تسكین موثر درد به احتمال فراوان اعتیاد آور نیست، اما این مورد هنوز احتیاج به اثبات در انسان دارد. این نخستین بار نیست كه دانشمندان دانشگاه كوئینزلند روی كاربرد درمانی سم عنكبوت تحقیق كرده اند. در سال ۲۰۱۷ گروهی به سرپرستی پروفسور "گلن كینگ" مشخص كردند كه یك پپتید در سم عنكبوت تار قیفی استرالیایی وجود دارد كه سبب كاهش صدمه مغزی ناشی از سكته مغزی می شود. این تحقیقات اخیرا در مجله Biological Chemistry انتشار یافته است.
تارانتولا نام عمومی خانواده ای از عنكبوت های میگالومورف به نام Theraphosidae است كه بیشتر در مناطق گرمسیری و بیابانی یافت می شوند. تابحال حدود ۹۰۰ گونه از آنها شناسایی شده است. تمامی گونه های تارانتولاها شكارچی هستند و بیشتر با استفاده از كمین به شكار می پردازند. بزرگ ترین گونه تارانتولاها می توانند موش ها و حتی پرندگان كوچك را شكار كنند. بسته به نوع گونه اندازه آنها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتی متر متغیر است. بزرگترین گونه تارانتولای غول پیكر پرنده خوار است كه در حدود ۳۰ سانتی متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. این گونه در جنگلهای بارانی آمریكای شمالی یافت می شود. این گونه اغلب از سوسك ها، مارها، مارمولك های كوچك، قورباغه ها، پرنده ها و حتی خفاش ها و موش های كوچك تغذیه می كند. به وفور مشاهده می شود كه به این جانوران عنوان "رتیل" اطلاق می شود كه اشتباهی رایج است؛ واژه رتیل، نام عمومی گروه دیگری از عنكبوتیان بوده(راسته Solifugae) كه با عنكبوت ها تفاوت های مشخصی دارند.
منبع: لینك بگیر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب